Το αδιέξοδο της τρομοκρατίας Μέρος 2 ή Ο λάμπρος φούντας και τα λοιπά κορόϊδα

Η πρώτη ερώτηση...
ποιος είναι ο τρομοκράτης;
Και τι έκανε στη ζωή του ο τρομοκράτης για να βγεί με ένα πιστόλι θυμωμένος ψάχνοντας στόχο αλλά και τι του έκαναν "οι άλλοι" "το βαθύ σύστημα" "εσύ" "εγώ" "ο αστός" "ο προδότης σύντροφος";
Τι είναι αυτό που σπρώχνει έναν άνθρωπο να μισήσει ότι τον ανέθρεψε να πάρει όπλο και να πράξει βία;
Ας μιλήσουμε λίγο για την βία...
Την βία την γνωρίσαμς όλοι μας από μικροί. Όταν ζεις σε ένα κοινωνικό σύνολο δεν μπορεί παρά να στριμωχτείς και να στριμώξεις να στηρίξεις και να στηριχτείς, να κάνεις φίλους και εχθρούς. Η μητέρα ο πατέρας, ο μεγάλος και μικρός αδελφόςμ ο δάσκαλος οι συμμαθητές ήταν όλοι εκεί κάθε στιγμή ταπείνωσης και θριάμβου, θεατές ή άκτορες ήταν όλοι εκεί. Είτε για να ρίξουν και αυτοί μια καρπαζά είτε για να επιτιμήσουν είτε για να μας απλώσουν το χέρι να σηκωθούμε.
Η βία ως υποκατάσταστο της επικοινωνίας ως εργαλείο οριοθέτησης χώρων που έχουν σημασία και αξία... την οποιαδήποτε αξία... Ο πρώτος δεσμός της αξίας δημιουργείται ακριβώς με αυτόν τον τρόπο όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος...
Κι αυτή είναι η φανερή πλευρά της βίας, μιας βίας που ασκείται από τα μέλη μιας κοινωνίας.
προς τα μέλη της προκειμένου να δημιουργηθούν σταθερές κοινωνικές δομές που απαιτούν οι χρονικές περίοδοι που διανύει, οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες.
Υπάρχει όμως και μια άλλη μορφή βίας, μια παραλυτική μορφή... η αδιαφορία... σαν να βλέπεις κάποιον να πνίγεται και να μην απλώνεις χέρι αλλά να παρακολουθείς απαθής... σαν να σε έχουν βάλει σε μια τάξη να διδάξεις και εσύ απλά να κοιτάζεις τα παιδάκια βαριεστημένα να χαχανίζουν απαίδευτα. Η βία του να μην κάνεις την δουλειά σου, ΄ή να πράττεις τα αντίθετα... να σε βάζουν χωροφύλακα και να γίνεσαι έμπορας λευκής σαρκός... να σε βάζουνε παπά και να πειράζεις παιδάκια
Και δεν ξέρω ποιά είναι πιό μεταδοτική βία εκείνη του να υψώσεις σα δάσκαλος την φωνή και να ελέγξεις το τι διδάσκεται ένα παιδί. Να γίνεις δυσάρεστος... ή να τα αφήνεις στην τύχη τους και να το παίζεις μοντέρνος και ευχάριστος καλοπερασάκιας;
Και οι δυο μορφές βίας προκαλούν τραύματα. Ποιό τραύμα δυναμώνει και πιό χαράζει βαθύτερα είναι σχεδόν ξεκάθαρο.
Ποίό είναι λοιπόν το όριο ανάμεσα στην επικοινωνία και την βία;
Κα γιατί πρέπει να μας νοιάζει εμάς η συνάρτηση της έννοιας της επικοινωνίας με την βία;
Θυμήσου αναγνώστη... θυμήσου... μετά από κάθε τρομοκρατική πράξη (κοινώς βία) έρχεται η ώρα του παραληρήματος (κκοινώς προκήρυξη).
Αξίζει λοιπόν να λύσουμε το αίνιγμα αυτό ξεκινώντας από τα πιό βαθειά νερά του. Γιατί εκεί είναι η λύση και τα παραδείγματα του, σαν και αυτά που ανέφερα πρωτύτερα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το φιλοσοφικό μας περίπατο...
Ποίό είναι λοιπόν το όριο ανάμεσα στην επικοινωνία και την βία;
(συνεχίζεται... κείμενο σε εξέλιξη...)